Philip Van Kelst - Kheiron
Wie is Philip - de drijvende kracht achter Kheiron?
Ik probeer kort en bondig he (lacht). Ik ben Philip, in het Grieks betekent mijn naam ‘paardenvriend’. Mijn ouders hebben me die naam gegeven zonder de betekenis ervan te kennen, maar het eerste woord dat ik kon zeggen was ‘paard’. Sinds mijn 13 jaar ging ik al werken om mijn eigen paard te kunnen kopen. Altijd had ik het gevoel dat ik bij paarden kon thuiskomen en ik heb al jong ervaren hoe spiegelend een paard kan zijn: Toen ik 15 jaar was, beet mijn paard me eens in mijn been. Ik realiseerde mij toen hoe boos ik was op de situatie thuis; het geweld, de scheiding, … Ik besefte dat - als ik niet in mijn kern sta bij een paard - hij ook mijn boosheid en frustratie kan spiegelen.
Dat was de start van mijn paardenverhaal. Daarnaast ben ik psycholoog van opleiding, al wou ik eerst dierenarts worden (lacht). Ik heb sinds 25 jaar een eigen coachings- en trainingsbureau, waar we teams en leidinggevenden begeleiden naar meer samenwerking en beter leiderschap. Deze methodieken hebben we binnen Kheiron geintegreerd om het paard in te zetten als spiegel binnen leiderschapstrajecten. En niet alleen binnen leiderschap, ook als spiegel van: ‘wie ben ik zelf’, ‘wat is mijn impact binnen een systeem’, …
Hoe en waarvoor kunnen mensen terecht bij Kheiron?
Kheiron is een organisatie die het paard inzet als spiegel om meer te leren over communicatie, interactiestijlen en samenwerking binnen je team. Onze opleidingen gaan door op de Kasteelhoeve in Wange, waar we een mooie overdekte en verwarmde piste hebben. Je kan kiezen uit verschillende opties, gaande van een keynote van anderhalf uur of een workshop van een halve dag tot een tweedaagse of een langer traject.
We richten ons voornamelijk op bedrijven, maar ook individuele sessies zijn mogelijk voor mensen die iets willen leren rond persoonlijke of professionele ontwikkeling. We werken op vraag en op maat van de klant.
Onze paarden leven in kudde in de natuur, ze leven zo veel mogelijk in vrijheid. Door de manier waarop ze leven, spiegelen ze geen frustratie en dat maakt hen volkomen veilig om met mensen te werken die geen ervaring hebben met paarden.
Aan welke van jouw activiteiten zou je zelf het liefst deelnemen?
Aan allemaal, echt aan allemaal. De keynote vind ik fantastisch omdat je dankzij de paarden op hele korte tijd heel veel kan bereiken. Eerst stond ik aarzelend tegenover dit idee, want we vinden het belangrijk om in diepgang met mensen te werken. Maar het fantastische is: doordat paarden zo snel weerstand wegnemen en door de eenvoud van de modellen die we gebruiken, krijg je mensen in no-time mee. Onlangs zei iemand na zo’n sessie: ‘Ik heb hier op anderhalf uur veel meer opgepikt dan in een vorig leiderschapstraject van drie volle dagen!’.
Ervaringsleren, inzichten en zelfreflectie op zo’n korte tijd, dat maakt het werken met paarden zo bijzonder.
Wat was jouw wildste paardenavontuur tot nu toe?
Het is misschien geen wild verhaal, maar alleszins een stràf: Toen we hier met Kheiron begonnen, in een van de eerste sessies, ging ik samen met vijf deelnemers de hengstenkudde in om kennis te maken met de paarden. Drie van deze mensen hadden geaarzeld om mee te gaan. Die drie mensen stonden op een kluitje bij elkaar en bewogen niet, de hengsten stonden allemaal samen in de schuilstal en ook zij bewogen niet. Ik dacht: ‘Moet ik nu iets doen?’, maar ik besloot om gewoon connectie met de kudde te maken. Ik vroeg in gedachten aan Barragan, een van de hengsten, ‘is er iets wat we nu kunnen doen?’ Barragan begon te bewegen en stapte in de richting van die vrouwen, hij ging daar ongelooflijk rustig naar toe, hij ging naast hen staan en ging liggen op de grond. Eerst riepen de vrouwen een tikkeltje paniekering ‘die hengst komt naar ons, die komt naar ons!’, maar even later stonden ze daar, vol ontzag en diep ontroerd dat dat groot wit paard helemaal plat ging liggen met zijn hoofd op de grond, in volledige overgave. Dat is geen evident gedrag voor een paard trouwens, om vol vertrouwen te gaan liggen bij mensen die hij niet kent. Voor mij is dat een wild verhaal over hoe je in gedachten connectie kan maken met een paard en hij dan kiest om gedrag te stellen dat helend is voor de mens, terwijl hij volledige vrijheid heeft.
We kiezen er trouwens bewust voor om onze hengsten niet te castreren. We geloven in de authentieke kracht van paarden en willen die niet wegnemen.
Welke wilde ideeën heb je voor de toekomst van Kheiron?
Op de Kasteelhoeve komen er naast de paarden ook andere methodieken om te connecteren met de natuur: vuurlopen, ijsbaden, bushcraften, een zweethut, … Mijn hoop is deze methodieken te integreren in een volledig programma voor bedrijven. Dat dit kan groeien en bloeien op deze mooie plek.[JJ1]
Anderzijds heb ik nog een andere vage fantasie. Nu doen we heel methodische dingen met paarden: we werken doelgericht en met behulp van modellen. Als ik ouder word en rustiger, hoop ik dat ik mensen de rust kan meegeven die bij paarden gevonden kan worden. Het lijkt me een heel speciale ervaring om mensen hier mee met mij het bos in te nemen en in die vegetatieve rust van de paarden te komen, minder doelgericht te werken, maar eerder meditatieve rituelen bij de paarden te integreren. Wat ik nu beschrijf, staat nog niet in ons aanbod, maar ik zit al met dit idee van de eerste keer dat ik ’s nachts in de wei stond en ik denk dat de tijd daar nu rijp voor is.
Tussen de paarden vind je rust. Wat is jouw lievelingsplek buiten?
De zee, het water, dat is voor mij het ultieme element. Water trekt mij ongelooflijk aan, vroeger heb ik ook veel gedoken met mijn dochter. Ik wandel heel graag langs de zee en wanneer ik de kans krijg spring ik er in. Ik word daar bijna letterlijk in getrokken. Onder water duiken, buiten douchen, … ik zeg altijd ja!
Hier op de Kasteelhoeve hebben we ook een fantastische zwemvijver, met natuurlijk water natuurlijk, in een zwembad krijg je me niet!
Welke tip heb jij om meer tijd buiten door te brengen?
Wat ik zelf doe is elke ochtend en avond buiten een koude douche nemen. Vanochtend stond ik onder de douche en zag een buizerd over vliegen. Buiten douchen connecteert me volledig met de natuur. En paarden natuurlijk he, maar ik kan moeilijk tegen iedereen zeggen: ‘koop een paard!’. Psychisch en fysiek is het ondernemen een stevige uitdaging geweest, maar ik heb dat kunnen volhouden door mijn connectie met de natuur via de paarden, door ’s avonds laat nog op de rug van een paard te kruipen en zo een bijna meditatieve toestand te bereiken, het onderscheid tussen mij en natuur stopt dan en ik kom terug helemaal tot rust of door ‘s nachts tijdens een onweer tussen de kudde te gaan staan. Paarden brengen mij hier en nu, maar ik ben er zeker van dat iedereen zo iets kan vinden. Gewoon door rust en tijd te nemen om gewoon te ‘zijn’ in de natuur.
Waar zit jouw REWILD DNA?
Mijn vader heeft mij van jongs af aan verbonden met de natuur. Zestig jaar geleden was natuur meer iets wat bestreden moest worden, nog niet zo beschermd als nu. Maar mijn vader nam mij mee de natuur in, gaf mij wilde jonge hazen cadeau, en een hond. We gingen wandelen en deden overlevingstochten. Dan namen we alleen water mee, twee worstjes en iets om vuur te maken. Zo wandelden we uren langs de Dijle in Mechelen, wat toen een stinkende rivier was, en aan de rand van een bos bakten we dan die worstjes. Mijn vader was ook jager en nam me mee op jacht. Als je toch vlees eet is het volgens mij nog altijd beter om een dier uit het wild te eten. Het zoeken, doden en villen van een dier, … die zelfredzaamheid heeft mijn vader mij bijgebracht.
Jong geleerd, oud gedaan. En de toekomst, heb je voor jezelf ook nog een wilde droom?
Ja, zelfs eentje die ik binnenkort ga waarmaken! Als twintig-jarige droomde ik dat ik met de fiets heel ver kon fietsen. Toen ik wakker werd, dacht ik: ‘dat ga ik nooit kunnen’.
Maar nu heb ik besloten dat ik het gewoon ga doen om de stress van de afgelopen 15 jaar even achter me te laten. De laatste tijd probeer ik mezelf terug in vorm te krijgen en ondertussen fiets ik zonder moeite 70-80km per dag. Binnen een half jaar zal ik mijn grote droom waarmaken: Twee maanden alleen zijn, in connectie met de wind en de regen fietsen naar Santiago de Compostella.
